می خندم!

دیگر تب هم ندارم

داغ هم نیستم

دیگر به یاد تو هم نیستم

سرد شده ام

سرد سرد

نمی دانم

شاید…

شاید دق کرده ام!

کسی چه می داند…

بی حسم کردی.... نسبت به تمام حس های دنیا...!

چه حس قشنگیه وقتی میشی محرم دل یکی 

یکی که بهش اعتماد داری 

بهت اعتماد داره 

از دلتنگی هاش برات میگه 

از دلتنگی هات براش میگی 

آروم میشه 

آروم میشی 

حسی که هیچ وقت به تنفر تبدیل نمیشه 

  به طواف چشمانت آمده بودم

                  چه بي رحمانه در مناي دلت

                              قرباني شدم

ميگويند چرا تنهايي؟؟

                      تنها !!!

             وقتي روز را با ياد تو شب ميكنم

            و شب را با عشق بازي با خيال تو ، صبح

             معني تنهايي را در كدام لغت نامه بيابم؟!

                         فقط تنهايي تنهاست

                     من با خيال تو پر از عشقم

گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

وصدای شکستن را
... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم

گاهی سخت می شود …
دوستش داری و نمی داند
دوستش داری و نمی خواهد
دوستش داری و نمی آید
دوستش داری و سهم تو از بودنش
فقط تصویری است رویایی در سرزمین خیالت
دوستش داری و سهم تو
از این همه ، تنهایی است ....

آری


راست می گوئی


تمام چیزی که باید از زندگی آموخت ،


تنها یــــک کلمه است


“میگذرد”

ولی دق می دهد تـــــا بگـــــــــــــــــذرد ... !

اگه این زندگی باشه اگه این سهمم از دنیاست
من از مردن حراسم نیست
یه حسی دارم این روزا که گاهی با خودم میگم
شاید مردم حواسم نیست




بیادتم

به وسعت قلب کوچکم

شاید کم باشد

اما قلب هرکس تمام دارایی اوست...

با خودم عهد بستم…

بار دیگر که تورا دیدم …

بگویم از تو دلگیرم…

ولی باز تو را دیدم…

و گفتم : بی تو میمیرم…

دستــم را بالا مــی برم
و آسمان را پایین مــی کشـــم
مــی خواهــــــم بزرگــــــی زمین را نشان آسمان دهـــــــم
تا بداند
گمشده ی من
نه در آغــــوش او
که در همین خاک بـــــــی انتهاست
آنقدر از دل تنگـــــی هایـــــــم برایش
خواهــــــم گفت
تا ســـرخ شود
تا نــــم نــــم بگرید
آن وقت رهایش مـــی کنــــــــم
و مـــی دانــــــم
کســــــی هــــــرگــــــز نــــــخواهد دانست
غـــــــم آن غروب بارانـــــــی
همه از دلتنگـــی های من بود

قول داده اَم…
گاهـــی
هَر اَز گاهـــی
فانـــوس یادَت را
میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم
خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛
هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره
میان این کوچـه های تاریک پَرسـه میزَنـَم
اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد…
خیالَت راحَت !

خودت را تصور کن بى “او”

شاید بفهمى چى کشیدم بى “تو"

گفته باشم …

من درد میکشم اما تو چشمهایت را ببند،

سخت است بدانم میبینی و بی خیالی …

تویی که روزگاری برایم درمان بودی ..

مـــــــن عاشقـــانـــــه هایـــــــم را

روی همیـــــــــن دیـــــــــوار مجـــازی می نویســــــــم !

 از لــج روزگار . . .
از لـــج خــــــــودم . . .

که حاضـــــــر نبــودم یک بار

ایـــــــن هــــا را واقعـــــــی بــهت بگــــــــم. . . !

لـبـهـایـت را بـه لـبـهـایـم نـزدیـک کـن